U galeriji Krug Gradskog pozorišta Bečej u sredu, 2. aprila, će biti otvorena izložba likovnog udružena „Esnaf“ iz Sremske Mitrovice.
Otvaranje u 18 časova.
FIZIONOMIJA ESNAFA
Iluzoran je gotovo svaki pokušaj da se karakter i suština umetničkog udruženja „Esnaf“ iz Sremske Mitrovice sažme i definiše u nekoliko rečenica. Nakon svih promena oblika i sadržaja aktivnosti, nakon jednog ozbiljnog kreativnog i društveno angažovanog delovanja tokom više od dve decenije, „Esnaf“ je danas značajna i nezaobilazna kulturnoumetnička činjenica duhovnog života Sremske Mitrovice.
„Esnaf“ nije, dakle, samo stara (starinska) reč koja je označavala udruženje zanatlija odredjene struke koje je svojim članovima pružalo izvesnu socijalnu zaštitu i društveni status. Ovaj „Esnaf“ o kojem sada govorimo, sadrži u sebi i deo te tradicionalne ideje o dostojanstvu majstora-zanatlije, ali on je i nešto drugo i nešto više. On je jedna velika kulturno-umetnička radionica, rasadnik ideja i programa koji se već ceo niz godina utkivaju u kulturni i društveni život Sremske Mitrovice. Kako njegovi članovi nisu samo likovni stvaraoci Sremske Mitrovice već i nekoliko istaknutih stvaralaca iz naših drugih kulturnih centara, „Esnaf“ je iskoračio krupnim korakom iz granica svog matičnog grada. No, posmatran sa stanovišta uvida u savremenu umetničku praksu kod nas, „Esnaf“ je pre svega odredjena stvaralačka klima, izvor najraznovrsnijih tendencija i oblika istraživanja. U širokom generacijskom rasponu i nesputavanoj stvaralačkoj slobodi, odvija se proces sazrevanja i utvrdjivanja individualnih poetika iz kojih se radja autentično delo. Od najstarijeg (i najaktivnijeg člana, idejnog tvorca svih programskih orijentacija „Esnafa“ i oko njega) Dragana Martinovića, preko već afirmisanih stvaralaca čiji se doprinosi našoj savremenoj likovnoj umetnosti primećuju i na njenom globalnom planu, poput D. Savica, J. Sekulić-Voljanek, V. Munić, V. Dolovačkog do N. Stankovića, D. Nikolića, živi i razvija se ideja o važnosti zanatske veštine i sinteze jezičkih oblika i odgovarajućih sadržinskih vrednosti. Taj stav važi i za stvaraoce, članove „Esnafa“ koji stvaraju izvan S. Mitrovice, poput D. Ilica Di Voga ili B. Stefanovića. Ono sto je zajedničko u stvaralaštvu bezmalo svih članova – to je vera u klasične likovne principe, u neophodnost inspirativnog dodira kreativne svesti i životne stvarnosti. Takav stav podrazumeva modele figuracije kao jezičku osnovu, ali ne u smislu pukog kopiranja oblika fizičkog sveta. Ima tu poetskog realizma, nadrealizma, ekspresionizma, pa u nekim slučajevima i osobina hiperrealizma. Razume se da su kvalitativni rasponi različiti, zavisno od iskustva, darovitosti i zrelosti pojedinih autora, ali isto tako treba naglasiti da je ukupan kreativni potencijal pozitivan, prihvatljiv i za jednu ozbiljniju kritičku analizu. To se odnosi i na one autore koji stvaraju u oblasti primenjene umetnosti i dizajna, poput Z. Boškovica (fotografija), M. Lopina (dizajn). Zanimljiva su traženja i K. Prelić, Z. Drinčića, LJ. Vesković, kao i nekolicine najmladjih autora, poput A. Cvijetinovića, Z. Paunkovića, D. Martinovića, P. Radovanovića, J. Tomaševića, A. Lazanski, Ž. Lauševića, M. Cvijetića, LJ. Bracanović, N. Avakumovića. A. Reljanovića, D. Djakovića.
Razume se da ovo nije ni približna slika o stvarnoj fizionomiji „Esnafa“. Zato bi bilo od ozbiljne koristi da se ustanovi redovna likovna prezentacija radova njegovih članova, ne samo da bi se vrednovali njihovi estetski doprinosi, već da bi se te vrednosti učinile dostupnim što većem broju ljubitelja umetnosti.
(Sreto Bošnjak, likovni kritičar)